Visitas

lunes, 16 de febrero de 2015

Dolça besada, té gust de que s'acaba.
Punt i principi de viure sense tú.


Jo no sabia que en sa nit me tastaries,
eren gustos que nedaven
entre boques i racons.

Jo no sabia que després me mataria
sa teva mirada que plora i diu que no...


I arriba un dia que sa vida és un teatre
que se diu felicitat,
primavera i trinaranjus 
amb qui més has estimat,
te regal sa meva vida
i sense tu ja no me val.

I s'horabaixa la deixam passar
i me mires tan a prop que me fa mal,
que surt es sol i encara plou,
que t'estim massa i massa poc,
que no se com ho hem d'arreglar,
que som amics, que som amants...


Dolça besada, te gust de que s'acaba...
Punt i principi de viure sense tu.



miércoles, 5 de marzo de 2014

Día #1

"Cántame hasta que me duerma,
cántame hasta que me duerma,
estoy cansada y quiero irme a la cama.

Cántame hasta que me duerma,
cántame hasta que me duerma,
y después déjame sola.
No intentes despertarme por la mañana,
porque me habré ido.
No te sientas mal por mí,
quiero que sepas que
en lo más profundo de mi corazón,
me sentiré contenta de irme.

Cántame hasta que me duerma,
cántame hasta que me duerma,
no quiero despertar sola
nunca más.
Cántame,
cántame...
No quiero desperar sola
nunca más.

No te sientas mal por mí,
quiero que sepas,
en lo más profundo de mi corazón
realmente quiero irme.

Hay otro mundo,
hay un mundo mejor...
Bueno, debe haberlo...


Adiós..."


jueves, 20 de febrero de 2014

20 de febrero ♥

Es increíble cómo pasa el tiempo, ¿verdad?
Estamos de acuerdo en que es una locura que
hayan pasado 10 meses ya...

¡10 meses!

Y parece que fue ayer cuando te vi por primera vez
y pensé que eras un "cani" muy guapo.
O cuando nos dimos nuestro primer abrazo... 
con la vergüenza y el miedo que me daban acercarme a ti,
y lo nerviosa que me puse al abrazarnos, pero lo bien que me sentí.
O cuando empecé a hacerte trencitas en el pelo, y te puse mi pipo rasta.
O la primera vez que dormimos juntos, y nuestro primer beso al son del 
"Dragon ball rap". 
La primera vez que me quedé a dormir en tu casa, y lo bien que lo pasamos,
conociendo a tus padres, o la primera vez que tú viniste a mi casa,
y estabas tan nervioso que no podías ni hablar... Y que nada más verte
mi madre soltara: "¡Pero qué guapo eres!".
Todas esas pequeñas cosas cumplen ya diez meses y pico, pero 
todos y cada uno de esos momentos se mantienen recientes en mi corazón,
y en mi piel, donde aún siento tu primera caricia.

Simplemente quiero agradecerle al destino, y a ti, que me hayáis dado la
oportunidad de vivir los mejores diez meses de mi vida, que, por cierto,
se me han pasado volando... 
Echo de menos algunos momentos, pero sé que viviremos momentos aún mejores
a medida que pase el tiempo, el cual desearía que pasara un poco más lento,
para poder sentirte en mi vida un segundo más aunque sea.

Y ya que estamos, también quiero agradecerte ese primer San Valentín que pasamos juntos,
que a pesar de ser un día cualquiera para muchos, aprovechamos que la sociedad lo haya denominado como "el día de los enamorados", y aunque siempre eres igual de detallista, debo decirte que para ser mi primer San Valentín "de verdad", fue genial, de los mejores días que hemos pasado juntos, aunque haya muchos de ellos.


 Y no querría haber vivido aquella maravillosa noche con
nadie más, la cena, las caricias...
Aunque todos nuestros días juntos estén llenos de amor,
me alegro de haber tenido una excusa
para excedernos en nuestra "cursilería".


Ya fue suficiente señal el hecho de que ese 14 de febrero solo
nos iluminara esa preciosa luna llena.

Y como ya sabes, en estos últimos 10 meses, las señales
han sido más de una, bastante claras y constantes, y ya
no necesito nada más para estar segura de que eres el hombre
de mi vida, y de que esto que vivimos es completamente real.

No puedo decir mucho más, al menos no puedo decir nada
que no sepas ya.
Además, debería arreglarme para pasar esta preciosa noche contigo.
Así que sólo puedo darte las gracias, y felicitarte en este día,
recordarte que faltan tan solo dos meses para que se cumpla UN AÑO
desde que nos vimos por primera vez,
desde que nos conocimos,
desde que vivimos ese intenso mes de abril
y desde que decidimos juntarnos como pareja.

Pero de momento... y esperando que estos dos meses
se nos hagan largos,
FELICES 10 MESES, BICHITO

Y feliz día 20.



Te quiero, te amo y te ay muchisísimo 

sábado, 8 de febrero de 2014

"Es muy fuerte
como me quema la fiebre.
Arde que arde,
mi alma es de puro carbón.
Es que estoy en ascuas
y me has mandado a la hoguera,
y mi cerebro,
es como un rojo tizón.
Por tus besos que me suben
y me lanzan a una nube,
y ya no siento más
que ardiente amor."



miércoles, 5 de febrero de 2014

Simplemente te amo

(Siento no haber dedicado el tiempo suficiente a celebrar nuestro amor a través del blog estos dos últimos meses, pero sabes que diciembre y enero han sido un poco difíciles para mí, y como quiero compensarte por haber roto la tradición, vengo una vez más a declarar abiertamente lo mucho que te quiero)

Quería hacerte saber, aunque tarde, que estos dos últimos meses junto a ti
permanecen muy dentro de mi corazón, cada nuevo recuerdo, cada momento...
Que en estas fiestas pasadas no podría haber pedido mejor regalo que tú,
y que este nuevo año no podría haber empezado mejor que a tu lado...


Y que en este pasado mes de diciembre, agradezco tus constantes cuidados,
que no te hayas cansado de mis problemas, y que hayas sido capaz de ser
fuerte por los dos, y que hayas luchado conmigo para llegar a aquellos preciosos
8 meses juntos.


Y el detalle más bonito, no fue el hecho de que me regalaras mi primera rosa,
si no el hecho de que fueras tú, de que seas tú el que está a mi lado.
(Y para que veas, fueron unos meses malos para mí, que sí que 
tenía pensado hacer entradas, que tengo hasta las fotos de la rosa...)

Y no dejé que se marchitara, dejé que se secara para conservar su belleza,
en un intento de tenerla eternamente, para meterla dentro de mi libro preferido,
"La Historia Interminable", que como nosotros tiene principio, pero no fin...

Agradezco tu paciencia, tu comprensión, tus ganas, tu amor, tu fidelidad,
tu sinceridad, cuando eres simple y también cuando eres complicado,
tu tristeza, tu alegría, tu cariño, tus sonrisas, tu sensibilidad, tu fortaleza.
Agradezco que en los momentos difíciles, en lugar de rendirte, hayas luchado
contra viento y marea.
Agradezco que hayas permitido que sigamos siendo nosotros contra el mundo,
y haber cumplido unos preciosos 9 meses junto a ti, hace a penas unos días.

Que aunque no pudimos vernos, no pasó mucho para que pudiéramos celebrarlo.

Que hemos llorado y reído juntos, nos hemos sentido dolidos y curados al instante juntos,
con el simple sonido de tu voz.


Y es por esa lucha, por ese amor que nos invade, que me siento viva.
Porque tú estás siempre para sujetar mi mano y secar mis lágrimas,
y es recíproco, ya que yo estoy ahí para sujetar tu mano y secar tus lágrimas.

Y podría ponerme nostálgica y describirte intensamente el miedo que me da
perderte, que el hecho de perderte sería perderme, pero prefiero disfrutar
del regalo que la vida me ha dado al estar contigo, y no pensar demasiado
en el abismo que sería mi vida sin ti.

Siento la demora, sabes lo mucho que te amo, te lo digo cada día, sin falta.
Pero en el fondo me sentía un poco vacía al no haberlo dejado por escrito en dos meses.
Porque quiero que lo tengas claro y puedas leerlo siempre que me eches de menos,
como yo te echo de menos ahora.

Gracias por tus errores, porque has sabido compensarlos,
y hemos errado juntos, ayudándonos mutuamente a levantarnos
después de tropezar.
Gracias por tus aciertos, porque siempre han sido oportunos, 
y siempre que has estado a mi lado aún en la distancia me has salvado.
Desde el primer día, desde la primera mirada, tu amistad me ha salvado.
Y aún recuerdo la primera vez que nos dijimos "te amo"...
Y te prometo que voy a esforzarme, para hacerte saber que nada a cambiado,
que para nosotros siempre será como ese primer mes de abril juntos...


Y ya sabes que
te quiero, te amo y te ay muchisísimo.

Eres el niño de mis ojos, y el hombre de mi vida.

domingo, 29 de diciembre de 2013

¿Por qué me haces esto?

"Pero no puedo pensar en momentos mejores
que en los que he pasado a tu lado.
Por el simple hecho 
de que contigo puedo ser yo misma."

¿Por qué me torturas así?
¿Por qué me alejaste?
Dime, ¿realmente nunca te ayudé en nada?
¿Fui tan poca ayuda para ti?

"Tal vez no siempre te defienda como te gustaría,
puede que no siempre actúe del modo más adecuado.
Pero tú has estado ahí
cuando nadie más estaba."

¿Ha sido todo culpa mía?
...

"¿Sabes de qué me he dado cuenta?
De que cada vez que siento que te pierdo,
se abre un vacío en mi pecho
que no me deja dormir bien por las noches." 

¿Me alejé yo?
¿Cuál fue el error?
¿Por qué nos has parado?
... 

lunes, 2 de diciembre de 2013

Per sempre tu sarai in fondo all'anima,
così che neanche il tempo ci può separare.

Oh, dolce melodia, sprigioni vita e,
mi fai cantare forte un messagio d'amore.